Małe zwierzęta
Wzbogacenie środowiska – praktyczne metody poprawy dobrostanu kotów. Cz. II
Sarah L.H. Ellis BSc (Hons), PgDip (CABC), PhD
Co może wywołać negatywny stan emocjonalny?
• Ograniczona możliwość wychodzenia na zewnątrz lub brak takiej możliwości.
• Przeprowadzka do nowego domu.
• Zmiany w otoczeniu, takie jak pojawienie się w rodzinie dziecka, nowego kota lub innego zwierzęcia (np. psa).
• Brak stymulacji i(lub) ważnych zasobów (np. ograniczona liczba kuwet, misek z jedzeniem, zabawek).
• Zamknięcie na ograniczonej przestrzeni (np. klatka lub boks w schronisku).
Summary
Environmental enrichment. Practical strategies for improving feline welfare. Part II
Definitions of environmental enrichment (EE) in the context of promoting animal welfare commonly describe the addition of one or more “factors” to a relatively impoverished environment in order to improve the physical/ /psychological welfare of the animal(s) involved (1-4). These factors frequently refer to physical, social, design or management/ /husbandry interventions that may improve the behavioural environment of captive animals (3-5). They can be as simple as the addition of substrate to an enclosure floor, or as complex as the introduction of a device that dispenses food in response to certain learned behaviours.
Key words: environmental enrichment, behaviour, cat
Jak można ocenić wyniki wzbogacania środowiska?
Za wzbogacające uważa się te zmiany w środowisku, które poprawiają dobrostan zwierzęcia. Należy jednak uważać, aby nie wpaść w pułapkę, uznając automatycznie wszystkie zmiany zachowania jako wskazujące na wzbogacenie środowiska. Przykład z użyciem wskaźnika laserowego (patrz ramka poniżej) pokazuje, jak ważna przy zastosowaniu danej metody jest pełna ocena wszystkich konsekwencji dla dobrostanu zwierzęcia, prowadzona przez dłuższy czas i wykorzystująca także inne metody oceny dobrostanu, takie jak wskaźniki fizjologiczne. Sukces zastosowania metod wzbogacających środowisko może również zależeć od innych czynników, co wymaga dalszych badań naukowych. Do czynników tych mogą należeć: płeć, status rozrodczy (uwzględniając wiek, w którym zwierzę zostało wykastrowane), dane dotyczące właścicieli (np. ich liczba i typ), sposób utrzymywania (np. dostęp do wyjścia na zewnątrz) oraz kontakty socjalne (np. przebywanie z innymi zwierzętami, w tym z kotami). Na przykład w jednym z badań odkryto, że u urodzonych w niewoli kociąt odseparowanie od innych kotów wywoływało większe zaniepokojenie niż izolacja od znajomego otoczenia (51). Tego typu doniesienia sugerują, że w metodzie wzbogacenia socjalnego zarówno wiek, jak i pokrewieństwo mogą mieć istotny wpływ na powodzenie wewnątrzgatunkowego wzbogacania środowiska.
